vrijdag 5 december 2008

Verwondering.. Ontroering...

Toen ik 6,5 jaar geleden de diagnose MS kreeg dacht ik: Nou Bert, dat was het dan, vanaf nu is het alleen nog maar inleveren...

Vandaag, zoveel jaren verder, realiseer ik me hoe bevoorrecht ik me voel, dat ik het zó intens mag beleven dat ons Saartje moeder is geworden van 6 prachtige kindjes. Zó Bijzonder...

Als er een onrustig is pak ik hem/haar op schoot en streel het warme lichaampje. Hij/zij wordt dan snel rustig en valt in slaap. Terug bij de broertjes en zusjes is alles weer ok.

Zijn er twee die wakker zijn dan gaan die vaak wat met elkaar onhandig knuffelen, prachtig om te zien!

Sjonge, kom op met die zon, ik zit me hier een portie weemoedig te wezen! Lijkt verdacht veel op de beruchte 3de dag na een mensenbevalling, haha!

Teefje 2

1 opmerking:

Anoniem zei

Wat een schitterende emotie verwoord jij hier!!!

xx Monique